Hronična društvena izolacija ima ozbiljne posljedice na mentalno zdravlje kod sisara: obično je, na primjer, povezana sa depresijom i posttraumatskim stresnim poremećajem kod ljudi. Jedna studija objavljena u časopisu Cell, koju je sproveo tim istraživača sa Kalifornijskog tehnološkog instituta (SAD), otkrila je da društvena izolacija izaziva, između ostalog, nagomilavanje jedne konkretne hemijske supstance u mozgu i da se, njenim blokiranjem, otklanjaju negativni efekti izolacije. Ovo bi moglo da ima potencijalnu primjenu u liječenju poremećaja mentalnog zdravlja kod ljudi, piše “Red info portal“.
Studija sprovedena kod glodara potvrđuje i proširuje prethodna zapažanja pošto su eksperimenti pokazali da produžena društvena izolacija uzrokuje širok spektar promjena u ponašanju. Te promjene podrazumijevaju jednu veću agresivnost prema nepoznatim miševima, konstantni osjećaj straha i preosjetljvost na prijeteće stimulanse.
Na primjer, kada su se miševi susretali sa prijetećim stimulansom, oni koji su bi društveno izolovani ostali su nepokretni i okamenjeni strahom dugo nakon što je prijetnja nastupila. Drugi kontrolni miševi vraćali su se u normalno stanje ubrzo nakon prijetnje. Ovi efekti su posmatrani nakon društvene izolacije od dvije sedmice, što upućuje na to da su promjene zapažene u agresivnim i strahovitim odgovorima zahtjevale hroničnu ili dugotrajnu izolaciju.
U jednoj prethodnoj studiji o mušicama iz vrste Drosophilia (vinska mušica) stručnjaci su otkirli da jedna neurohemijska supstanca zvana tahikinin (strukture slične opijatima) ima ključnu ulogu u širenju agresije kod mušica koje su društveno izolovane. Tahikinin je neuropeptid, jedan kratak proteinski molekul koji se oslobađa neurona kada se aktivira. Neuropeptidi se vezuju za posebne receptore u drugim neuronima, mijenjajući svoja fiziološka svojstva, i tako utiču na funkciju nervnog kola.
Da bi se istražilo da li uloga tahikinina pod kontrolom agresije izazvane zbog društvene izolacje može biti evolutivno zaštićena od insekata i sisara, naučnici su odgovor potražili u laboratorijskim miševima. U miševima gen tahikinin Tac2 kodira jedan neropeptid zvani neurokinin B (NkB). Ova veza učestvuje u emocionalnom i društvenom ponašanju jedinki.
Istraživači su otkrili da hronična izolacija povećava izraženost gena Tac2 i stvaranje NkB u celom mozgu.
Međutim, primjena lijeka koji hemijski blokira posebne receptore NkB dopušta miševima koji su pod stresom da se ponašaju normalno, eliminišući negativne efekte društvene izolacije. Sa druge strane, vještački porast nivoa Tac2 i aktivacija odgovarajućih neurona kod normalnih životinja koje nisu pod stresom njih navodi da se ponašaju kao uznemirene i izolovane životinje.
Iako je eksperiment sproveden kod miševa, postoje potencijalne implikacije za razumijevanje toga kako hronični stres utiče na ljude.
Vođa studije Moriel Zelikovski kaže da ljudi imaju jedan sličan sistem signalizacije Tac2, što podrazumijeva moguće primjene ovih istraživanja i kod ljudi.
Dakle, možemo zaključiti da pretjerano samovanje i nije tako dobro, iako ste možda bili uvjereni u suprotno. Trudite se da određeni dio svog slobodnog vremena posvetite ljudima koji su vam važni i s njima radite nešto što vas opušta. Naravno, uvijek imajte svoju oazu mira u koju se možete povući kad god to poželite, ali ne pretjerujte u tome da sami sebi budete dovoljni.
