Ni skoro 2000 godina kasnije otkrića iz lavom i pepelom zatrpanih Pompeje i Herkulanuma, ne prestaju da nas fasciniraju. Od kada je Vezuv eruptirao u avgustu 79. godine, gradovi koje su progutali lava i pepeo do danas su neiscrpan izvor istraživanja, piše “National geographic“.
Naime, šezdesetih godina prošlog vijeka u ruševinama Herkulanuma pronađeno je tijelo čoveka koji se ugušio u vulkanskom pepelu. Taj slučaj ne bi bio neobičan da kod u ostacima lobanje ovog čovjeka nije pronađeno sjajno crno staklo. Do zaključka da se zapravo radi radi o mozgu došli su italijasnki istraživači sa Napuljskog univerziteta Federiko II, a istraživanje je objavljeno u časopisu The New England Journal of Medicine.
A evo i šta se zapravo desilo.
Naučnici tvrde da je tkivo mozga, koje je sagorjelo na ekstremno visokoj temperaturi, podvrgnuto procesu koji se naziva vitrifikacija. Prilikom arheoloških iskopavanja, veoma rijetko se može pronaći moždani tkivo, jer se ono brzo razgrađuje, u pojedinim slučajevima tkivo može donekle biti sačuvano jer se masti iz tkiva pretvaraju u glicerol soli i masnih kiselina i – postaju sapun.
Međutim, u ovom slučaju, tkivo je izloženo toliko visokoj temperaturi, možda čak i 520 stepeni Celzijusa, da je postalo vitrifikovano. Vitrifikacija je inače postupak u kom se supstance izlaganjem veoma visokim temperaturama, pretvaraju u staklo.
A da to nije neki ostatak pokućstva, nego zasita mozak, sugerisalo je još nekoliko tragova. Jedan od dokaza je taj što je staklo sadržalo nekoliko proteina koji mogu da se pronađu samo u tkivu ljudskog mozga. Takođe, naučnici su u staklu otkrili i tragove mansih kiselina koje se nalaze u korijenu kose čoveka i najzad, nigdje drugdje na tijelu ili oko njega nije pronađeno ništa slično tom staklenom materijalu.
Naučnici ističu da je ovo otkriće veoma jedinstveno i prvi put viđeno u konteksti arheologije. Izvještaje o staklenim mozgovima vidjeli su samo još među žrtvama bombardovanja Drezdena u Drugom svjetskom ratu.
