Poslije razmjene vatre na sjeveru Kosova, Priština i Beograd međusobno se optužuju. Ostaje nejasno pitanje ko je opremio i poslao napadače, piše novinar Tomas Rozer (Thomas Roser) u članku za Rajniše post (Rheinische Post) pod naslovom „Misteriozni napad”.
„Tužan rezultat eskalacije nasilja, koja je očigledno namjerno podstaknuta: pored ubijenog policajca, poginula su najmanje četvorica srpskih napadača, a nekoliko ljudi je ranjeno”, navodi njemački list. Novinar potom prenosi reakcije kosovskog premijera Aljbina Kurtija i predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i konstatuje da „poslije krvoprolića, ni u Beogradu, ni u Prištini nije bilo spremnosti za popuštanje tenzija.”
„Činjenica je da nakon noćnog napada, mnogo toga ostaje nejasno” piše Rajniše post: „Prema pisanju srpskih medija, jedino što se trenutno čini izvjesnim jeste da su dvojica od četvorice ubijenih maskiranih muškaraca došli sa sjevera Kosova. Ali, gdje je ostatak od otprilike 30 ljudi – osim četvorice ubijenih, šest uhapšenih i dva povrijeđena napadača koje je Priština prijavila? Izvještaji da je većina napadača pobjegla u Srbiju i da se dva povrijeđena napadača liječe na klinici u Novom Pazaru, na jugu Srbije, potvrđuju navode Prištine da su borci obučavani i opremljeni u vojnim kampovima u Srbiji”, prenosi autor.
Rajniše post završava izvještaj tvrdnjom Rade Trajković iz opozicionog Evropskog pokreta kosovskih Srba koja „biznismena i zamjenika šefa ‘Srpske liste’ Milana Radoičić́a navodi kao osobu, koja bi mogla da stoji iza napada”. Njemački list objašnjava da „Radoičića traži kosovsko pravosuđe zbog sumnje da je umiješan u atentat na opozicionog kosovskog političara Olivera Ivanovića”.
Čudno Vučićevo obraćanje
„Skoro pa objava rata”, naslovio je Zidojče cajtung (Süddeutsche Zeitung – SZ) komentar novinara Tobijasa Cika (Tobias Zick), koji se bavi obraćanjem Aleksandra Vučića u nedjelju uveče.
„Izjava srpskog predsjednika, u kojoj izražava žaljenje zbog ubistva kosovskog policajca za malo da je zvučala kao objava rata. Aleksandar Vučić je savjesno izjavio da ‘ne želi da opravdava’ ubistvo albanskog policajca. ‘To je apsolutno za osudu’, rekao je – a onda prešao na napad na kosovskog premijera Aljbina Kurtija: ‘Napadači su se podigli, jer više nisu željeli da trpe Kurtijev teror. Takav scenario je bio samo pitanje vremena'”, prenosi Vučićeve riječi njemački list. Ali, kako ocjenjuje autor, „neopravdavanje nečega obično zvuči drugačije”.
U članku se prenosi i da je „Vučić nešto kasnije ruskog ambasadora u Beogradu obavijestio o ‘brutalnom etničkom čišćenju koje Kurti organizuje uz podršku dijela međunarodne zajednice'”. To, kako piše SZ, znači da „ne treba više sumnjati gdje Vučić trenutno stavlja sebe i svoju državu – u logiku kosovskog rata krajem 1990-ih, kada je bio ministar informisanja osumnjičenog ratnog zločinca Slobodana Miloševića.”
Na kraju, zaključak: „Istina je da su mnogi srpski civili na sjeveru Kosova uplašeni i diskriminisani od strane ponekad brutalnih kosovskih specijalnih policijskih jedinica. Kurti tu mora da izgradi povjerenje. Istovremeno, teroristički napad tokom vikenda pokazuje da definitivno postoje razlozi za masovno prisustvo policije u regionu: arsenal teškog vojnog naoružanja koji su napadači pokazali, ne ukazuje na grupu običnih, frustriranih građana. A Vučić ne može da se pravda da nema pojma ko to na sjeveru Kosova izaziva oružane incidente. Sve dok on to još retorički eskalira, EU može da zaboravi na sve svoje posredničke napore između njega i Kurtija”, zaključuje se u komentaru Zidojče cajtunga.
Šta treba da uradi EU?
Pod naslovom „EU ima problem autoriteta na Balkanu”, novinar Andreas Ernst u komentaru za švajcarski Noje Cirher cajtung (Neue Zürcher Zeitung) ocjenjuje da su „Kosovo i Srbija prekršili obećanja”, te da su „ovo loši dani za pregovarače EU na Balkanu”.
„Kosovski premijer Aljbin Kurti odmah je optužio Beograd. Uskoro će biti jasno da li je to refleks ili rezultat činjenica. Nedugo prije toga, on je pregovore sa Srbijom proglasio propalim. Kurti optužuje specijalnog izaslanika EU, Slovaka Miroslava Lajčaka, da je pristrasan, da laže i favorizuje srpsku stranu. Ta strategija je, u najmanju ruku, drska, jer pregovore i pregovarača podržavaju sve države EU. I – što je posebno važno za Kosovo – Amerikanci su uz Brisel (uključujući i specijalnog izaslanika).”
„Kurti time igra direktno na ruku svom protivniku, predsjedniku Srbije Aleksandru Vučiću, koji se ponaša se kao razborit državnik, a pritom doliva ulje na vatru. Medijska kampanja protiv Kosova, koju on kontroliše, puna je rasističkih i opscenih uvreda u kojoj se ujedno pominje i ‘licemjerni i pristrasni Zapad koji maltretira srpske žrtve'”, piše švajcarski list.
„Sve to pokazuje da Evropska unija ima problem sa autoritetom na Balkanu i za to je sama kriva”, ocjenjuje autor – a u zagradi dodaje: „Pogledajte samo politiku proširenja u proteklih 20 godina”. Ali, kako napominje, o politici proširenja se „sada ne radi”.
O čemu se radi? „Brisel i druge prijestonice moraju Beogradu i Prištini veoma brzo i jasno da stave do znanja šta moraju da urade. U stvari, oni to znaju – obje strane su veĆ́ dva puta pristale na ključne tačke normalizacije odnosa: u Briselu aprila 2013. i u Ohridu marta 2023. Kosovo mora odmah da počne sa formiranjem Zajednice srpskih opština. Riječ je pritom o lokalnoj samoupravi, a ne o autonomnoj srpskoj republici na teritoriji Kosova. To znaju svi, koji su u to uključeni. A kosovski Srbi moraju odmah nakon opštinskih izbora da se vrate na svoje pozicije u kosovskoj administraciji, sudovima i policiji. Red i zakon na sjeveru Kosova ne mogu da uspostave, ni samo kosovski policajci, niti Euleks. I to svi znaju.”
Istovremeno, kako piše Noje Cirher cajtung, „Beograd mora odmah de fakto (ali ne i formalno) da prizna kosovsku državnost. To znači da priznaje dokumenta Republike Kosovo i da ne stoji na putu pristupanja Kosova međunarodnim organizacijama. Upravo to znači normalizacija u ovom trenutku.”
A što se tiče Brisela i Evropske unije – oni moraju „u cjelini da iskoriste sav diplomatski i finansijski pritisak kako bi obje strane navele da sprovedu obećanja koja su dali. Kosovo je već pod sankcijama. Ako Beograd brzo ne promijeni svoj stav, trebalo bi uvesti mjere i protiv Srbije. Posebno bolno bi bilo ukidanje liberalizacije viza”, ukazuje autor švajcarskog lista. I na kraju zaključuje:
„Evropska unija nema samo bič, već i šargarepu. Brza pomoć u infrastrukturnim projektima i donatorska konferencija su nagrade koje bi koristile objema stranama. Sada je presudna brzina. Evropska unija je na Balkanu protraćila mnogo godina. Otkako se strateško okruženje promijenilo, vremena je sve manje. Suočena s ruskim neoimperijalizmom i izazovom koji predstavlja Kina, EU je obećala da će brzo naučiti jezik moći. Sada ona mora da progovori.”
„Pravi problem se zove Vučić”
Berlinski Tagescajtung (Tageszeitung – TAZ) povodom eskalacije na Kosovu objavljuje komentar novinara Eriha Ratfeldera iz kojeg izdvajamo: „Nema pomoći onima koji mjesecima pričaju da su Kosovari pod Aljbinom Kurtijem ti koji prave probleme na Balkanu i koji time srpsku stranu podstiču da pribjegava sve oštrijim mjerama za postizanje svojih ciljeva. Pravi problem se zove Aleksandar Vučić, to je predsjednik Srbije. Svoje ciljeve slijedi predano, bez ikakve spremnosti na kompromis. Kompromis za njega znači slabost. On ne želi da prizna da njegova strategija formiranja Zajednice srpskih opština propada bez priznavanja Kosova.”
„Vučić ima kondiciju da istraje, a evropske diplomate vidi samo kao korisne idiote koje može da zadržava dok se ne odluči rat u Ukrajini. Ako pobijedi Rusija, pobjeđuje i on na Kosovu. U Evropi jednog Orbana i desničarskih radikala on bi imao šansu da sprovede svoje pozicije. Ali čak i u Evropi liberalnih demokratija postoje struje i diplomate koje mu izlaze u susret. Izgleda da nije jasna ni pozicija prema njemu u Njemačkoj. Zato je više nego ikada potrebna jasnoća prema svim putinistima i autokratama”, zaključuje autor berlinskog lista Tagescajtung.
„Moguće je da Vučić nije bio uključen”
Isti list objavljuje i intervju sa Vedranom Džihićem, politikologom iz Austrijskog instituta za međunarodnu politiku, koji smatra da do eskalacije proteklog vikenda na Kosovu nije moglo da dođe bez tajnih službi – ili Srbije ili Rusije – ali i da postoji mogućnost da Aleksandar Vučić u to nije bio uključen, prenosi DW.
„Još uvijek nije jasno ko stoji iza toga. Ono što se može jasno reć́i jeste da je to bila profesionalna, paravojna grupa. Neki spekulišu da je napadače možda obučavala grupa Vagnerovih plaćenika – ali o tome još nema dokaza”, kaže Džihić i dodaje:
„Znamo da je u prošlosti svaku srpsku akciju na sjeveru Kosova diktirao Beograd. Vučić na konferenciji za novinare u nedjelju uveče nije djelovao kao da ima kontrolu nad situacijom. Obično komunicira na drugačiji način, agresivnije i ciljano.”
Džihić napominje da „ni Vučić nema koristi od ovog incidenta” i zatim objašnjava: „Postoje dva pogleda na ovo: da je ili grupa srpskih i/ili ruskih obavještajaca djelovala autonomno da oslabi Vučića ili da je rukovodstvo u Beogradu bilo uključeno, da su možda htjeli da se kontinuirano naoružavaju, ali plan nije uspio i došlo je do ranije eskalacije. Bilo kako bilo, incident je nezamisliv bez srpskih ili ruskih tajnih službi”, zaključuje Vedran Džihić u intervjuu za Tagescajtung.
A u odgovoru na pitanje u ulozi Rusije, on kaže: „Srbija i Republika Srpska su kapije ruskih interesa na Balkanu. Već neko vrijeme se vidi da Rusija pokušava da izazove nemire uz pomoć tajnih službi ili jeftinih lokalnih političara, koji su voljni da budu instrumentalizovani – poput Milorada Dodika ili Ivice Dačića. Rusija svojim hibridnim ratovanjem želi da naudi Zapadu, a nigdje to nije lakše nego ovdje. Za Moskvu bi bilo korisno da veže zapadne resurse i otvori novi front u Evropi.”
Na kraju, o ulozi srpskog predsjednika, Vedran Džihić ocjenjuje: „Ne vjerujem da je Vučić́ umiješan, ali na nivou ispod njega stvari su mogle da mu izmaknu kontroli. Vučić́ ne može sebi da dozvoli da ulazi u sukob s Kosovom ili Zapadom. Onog trenutka, kada bi srpskoj vojsci izdao naređenja za pokret, Srbija bi bila međunarodno izopštena i odsječena od zapadnog finansiranja. Racionalno govoreći, to bi bilo samoubistvo.”
Priredila: Dijana Rošćić
