U nedavnoj studiji naučnici su otkrili vezu između niskog nivoa otkucaja srca u mirovanju kod žena i povećane vjerovatnosti nenasilnog zločina. Ta je studija na neki način i odjek prethodne slične studije o muškarcima iz 2015. godine, naglašavajući da rizično ponašanje ne poznaje rodne granice, piše avaz.
Niži otkucaji srca, manja nasilnost
Studija, koju su proveli naučnici iz SAD, Švedske i Finske, pratila je kriminalne dosjee 12.499 žena starijih od 40 godina. Otkrili su da su žene s nižim otkucajima srca u mirovanju nešto sklonije nenasilnim krivičnim osudama.
Iako ovi rezultati zahtijevaju ponavljanje, istraživanje pokazuje da smanjeno autonomno uzbuđenje, posebno indeksirano nižom brzinom otkucaja srca u mirovanju, može imati potencijal poslužiti kao prediktor krivičnog djela, ne samo kod muškaraca, kao što sugerira prethodna studija, već i kod žena, ističu autori novog istraživanja koje je objavljeno u časopisu PLOS ONE.
Naučnici su primijetili korelaciju između niske nivoe otkucaja srca i povećanih nenamjernih ozljeda, što sugerira da smanjena aktivnost autonomnog nervnog sistema može natjerati pojedince na rizično ponašanje.
Naše otkriće da je niži broj otkucaja srca u mirovanju bio povezan s povećanim rizikom od nenamjernih ozljeda među ženama je značajno, pišu autori studije.
Nova studija dovodi u pitanje konvencionalne pristupe prevenciji zločina, koji često zanemaruju biološke faktore poput regulacije otkucaja srca. Ispitivanjem otkucaja srca 12.499 Šveđanki koje su se pridružile vojsci s 18 godina, istraživači su željeli uočiti bilo kakvu vezu između fizioloških pokazatelja i ponašanja.
Rezultati su otkrili da žene s otkucajima srca u mirovanju ispod 69 otkucaja u minuti imaju 35 posto veću vjerovatnost krivičnih presuda, u poređenju s onima s otkucajima iznad 83 otkucaja u minuti. Štoviše, niži otkucaji srca povezani su s povećanim rizikom od nenamjernih ozljeda.
Niže autonomno uzbuđenje je dobro poznati korelat kriminalnih prijestupa i drugih rizičnih ponašanja kod muškaraca, ali malo je studija istraživalo tu povezanost i kod žena, kaže kriminologinja Sofi Oskarson (Oskarsson) s Univerziteta Orebro.
Biološki markeri
Studija priznaje svoja ograničenja, posebno zastupljenost opće populacije u uzorku. Uprkos tome, naglašava potencijal bioloških markera u predviđanju kriminalnog ponašanja.
Ako daljnje i opsežnije studije potvrde ove rezultate, to bi nam moglo pomoći u razumijevanju bioloških faktora koji utječu na ljude koji počine zločine kako bismo mogli razviti bolje taktike za zadovoljavanje njihovih potreba, zaključuju autori istraživanja, piše Zimo.
