Oni navode da se može reći da je usamljenost danas poprimila razmjere globalne epidemije, za šta je kriv savremeni životni stil.
Tome u prilog govore i podaci da čak 50 posto ljudi u Parizu žive sami, a u Stokholmu čak 60 posto njih.
Trenutni broj “samaca” u svijetu nikada nije bio veći.
“Broj kuća u kojima živi samo jedna osoba se skoro udvostručio od 1960. godine i dostigao je 31 posto”, navodi se u ovom istraživanju.
U Velikoj Britaniji polovina ljudi starijih od 75 godina žive sami, a mnogi od njih nisu razgovarali s nekim od rođaka ili prijatelja i po mjesec dana.
“U Sjedinjenim američkim državama broj bliskih prijatelja je od 1985. do 2004. godine u proseku pao sa troje na dvoje, a broj ljudi koji nemaju bliskog prijatelja se utrostručio”, piše u tekstu.
Urbanizacija je jedan od razloga za ovaj svjetski problem. Ona prekida veze među članovima porodice.
Ona nije samo karakteristična za zapadne kulture, nego i za sve ostale. Tako je u Kini prepolovljen broj ljudi u selima, u periodu od 1980. do 1914. godine. Usamljenost je porasla među onima koji su se preselili u gradove, ali i među onima koji su ostali u tim selima, piše “Nova ekonomija“.
“Još uvijek nije sasvim razjašnjeno kolika je krivica novih tehnologija za epidemiju usamljenosti. Ljudi danas provode u prosjeku 24 sata sedmično na internetu, ali ljudi koji su usamljeni ne provode ništa više vremena online od onih koji nisu sami”, navodi se u istraživanju.
Gledano s finansijske strane, usamljeni ljudi imaju veće troškove.
U Velikoj Britaniji, na primjer, oni iznose čak 6.000 funti po svakoj usamljenoj osobi i nose sa sobom rizik od depresije i drugih mentalnih bolesti.
Veliki broj država smišlja inovativne načine da stane na put usamljenosti.
U Italiji se tako studenti useljavaju kod starijih, usamljenih osoba i prave im društvo u zamjenu za jeftiniji stan. Velika Britanija je osmislila Ministarstvo za usamljenost.
