Upravo zbog problema sa plućima, često u vijestima čujemo da pacijenti završe na respiratoru, nakon čega svega 50 posto uspije da dobije borbu sa ovim potencijalno kobnim virusom.
O tome kako uopšte dolazi do toga da pacijent mora da se stavi na respirator, i kakvi se koraci prije toga preduzimaju, te da li je moguće ikada u potpunosti oporaviti pluća razgovarali smo sa pneumoftiziologom Tatjanom Radosavljević.
“Korona virus u najvećem broju slučajeva zahvata takozvani plementi plućni parenhim. To može da se vidi na običnom snimku, ili se ponekad na početku bolesti može videjti samo na skeneru. Virus kao takav može dovesti i do ozbiljnih upala pluća, i to do onih koje zahvataju plemenito plućno tkivo i prostor u plućima uopšte. Kod deset posto ljudi kod kojih se stanje komplikuje dolazi do akutnog otkaza pluća, odnosno upale pluća koja zahvata prostor između plementih dijelova pluća kada dolazi do taloženja sluzi na samoj plućnoj površini, što onemogućava da se kiseonik uzme iz vazduha i da se izbaci ugljen dioksid. Zato ti ljudi imaju nisku koncentraciju kiseonika u krvi, imaju obostrane promjene po plućima, i sliku takozvanih bijelih pluća na rendgenu. Onog momenta kada padne koncentracija kiseonika u krvi, organizam ubrzava disanje i oni počinju da dišu jako brzo. Kod ljudi koji razvijaju te teške upale pluća dolazi do akutnog otkaza pluća ili akutnog respiratnog distres sindroma“, objašnjava sagovornica.
Ova bolest se razvija veoma brzo, ali se pacijenti ne stavljaju odmah na respirator. U prvoj fazi oni dobijaju visoke doze kiseonika preko sonde, a sljedeći korak je disajna potpora, odnosno neinvazivna ventilacija koja za cilj ima da pomogne ljudima da bolje dišu i da im vremena da se organizam izbori protiv virusa i raščisti pluća. Tek ukoliko ni ovo ne pomogne i kiseonik nastavi da pada, doktori posežu za respiratorom.
“Respiratori su vještačka pluća, pacijent se uspavljuje i nalazi na mašini koja diše umjesto njega. To našem organizmu daje priliku da se sam izbori i da bijele fleke sa pluća počnu da se povlače, odnosno da se dio po dio pluća vrati u prirodno stanje i da se upala povuče“, ističe doktorka Radosavljević.
No respirator, nažalost, nije svemoguć i procenat smrtnosti kod pacijenata koji završe na respiratoru je 50 posto. Što se prije pacijent skine sa respiratora, to su veće šanse da preživi.
“Uz respirator koji diše umesto pacijenta, imamo još neke faktore, a to je da li će organizam usijpeti da se izbori protiv virusa, te činjenica da im je potrebna vrlo ozbiljna terapija. Ta terapija podrazumijeva davanje velikih količlina infuzija, davanje elektrolita, davanje lijekova protiv stvaranja trombova i davanje kortikosteroida koji su pokazali dobar efekat kod ovakvih pacijenata. Situacija se svakodnevno provjerava, a ako se primijeti napredak, ljekari pokušavaju da pacijenta skinu sa respiratora tako da on pokuša da spontano diše“, ističe ovaj pulmolog.
Doktorka Radosavljević kaže da još uvijek nema jasnih saznanja o tome da li pacijent može u potpunosti da oporavi pluća nakon preležanog korona virusa i boravka na respiratoru.
“Da li ostaju neke posljedice toga još uvijek ne znamo, jer je korona virus relativno kratko među nama. Potrebno je neko vrijeme kada se pacijent izliječi i respirator mu pomogne, odnosno 3 do 6 mjeseci da se ponovi skener pluća kako bi se vidjelo da li je sve čisto kao da nikada nije ni bilo upale pluća ili su i dalje prisutni neki otisci koji mogu manje ili više da ometaju dalji rad pluća. Mi još uvijek nemamo pouzdanih dokaza da li Kovid 19 ostavlja te otiske ili ne, odnosno da li je izliječenje 100-postotno“, zaključila je dr Radosavljević, prenosi “Žena“.
