Dok je okapi nedostupan za Zapad, njegova slika prožima život u Demokratskoj republici Kongo – jedinoj zemlji na čijem tlu se može pronaći – ukrašavajući kutije cigareta, plastične boce, čak i novčanice. Okapi je za Kongo ono što je panda za Kinu ili kengur za Australiju, piše “Blic“.
Ali, decenije loše vladavine uništile su dosta od prirodnih resursa Konga i broj okapija je pao za 50 posto od 1995. godine. Danas ih je preostalo samo 10.000.
Prije tri decenije je jedan američki naučnik osnovao rezervat za okapije u istočnom Kongu, kako bi ih spasio. Taj rezervat je najopasnije mjesto na svijetu. Naoružana milicija hara zemljanim putevima, ilegalni rudnici zlata i dijamanata eskploatišu se nekažnjeno i svuda su prisutne lovokradice. Trenutno je to i žarište ebole.
– Danas možete da naiđete na bande od trideset, četrdeset ljudi koji love unutar rezervata. Oni teže da se dočepaju slonovače i pucaju na sve na šta naiđu – kaže rendžer Žan Pol Monga (40)
Godine 2012, rezervat je napadnut. Naoružani pobunjenici su upali u stanicu Epulu i ubili četrnaest domaćih okapija, uništili kompleks zgrada i oteli oko stotinu ljudi.
Sudbina okapija zavisi od poteza vlade.
Veličine konja, okapi je blizak rođak današnje žirafe. U stanju je da poliže zadnju stranu svog vlastitog vrata sa svojim jezikom i njegovo krzno je mekano poput baršuna. Najveći broj mladunčadi prvu stolicu ima tek poslije šesdeset dana, kako leopardi ne bi mogli da ih osjete. Okapiji mogu da pomjeraju svako uho pojedinačno.
U početku se vjerovalo da su okapiji nova vrsta zebre. Tek kasnije, kada se analizirao njihov kostur, utvrđeno je da se radi o žirafi.
Tokom ranih 1990-ih godina, rezervat je bio djelić raja.
– Kada ste unutra, zaboravite na spoljašnji svijet – rekao je osnivač Džon Lukas.
Sada tu žive pobunjenici koji se kriju od zvanične države, u stanici Epulu je isključen internet i ebola je već uzela četristo života.
Tokom XX veijka, Belgijanci su počeli da dovode okapije u zoološke vrtove u Evropi, gdje je 1957. godine rođen prvi okapi u zarobljeništvu. Danas ih ima ukupno dvjesta u Njujorku, Čikagu, Dablinu i Tokiju.
