Istraživački tim u kojem su bili stručnjaci iz osam medicinskih ustanova iz Kine i SAD-a nedavno su analizirali podatke 85 pacijenata koji su umrli zbog otkazivanja više organa nakon što su bili hospitalizovani zbog teškog oblika kovida-19. Te su osobe bile hospitalizovane između 9. januara i 15. februara ove godine, a pokazalo se da su imale nekoliko zajedničkih faktora, što su autori studije objavili u časopisu “American Journal of Respiratory and Critical Medical Care Medicine”.
Većinom muškarci u godinama
Naučnici su imali pristup medicinskim kartonima tih preminulih osoba te su mogli provjeriti i eventualne hronične bolesti i komorbiditete ako ih je bilo, a mogli su da provjere i koje su simptome imali nakon što su se zarazili virusom te videti njihove nalaze laboratorijskih testova i CT snimke, kao i podatke o terapijama koje su primili tokom boravka u bolnici.
Otkrili su da je 72,9 posto umrlih bilo muškog pola, prosečne starosti od 65,8 godina te da su imali hronične bolesti, poput srčanih bolesti ili dijabetesa.
– Nadamo se da će ova studija upozoriti na ozbiljnost ove bolesti one koji to dosad još nisu shvatili i kao rizičnu grupu istaći muškarce iznad 50 godina s hroničnim komorbiditetima, uključujući hipertenziju, srčane bolesti i dijabetes – poručili su autori studije dodavši da su među preminulim pacijentima čije su podatke analizirali najčešći simptomi bili groznica, otežano disanje i umor.
Nizak nivo eozinofila
Naučnici su takođe otkrili da je 81,2 posto preminulih obuhvaćenih ovom studijom imalo vrlo nizak nivo eozinofila (vrsta bijelih krvnih stanica koje imaju važnu ulogu u borbi protiv infekcija) u trenutku kad su hospitalizovani. Među komplikacijama koje su imali tokom boravka u bolnici najčešće su bile zapaljenje pluća, šok, akutni respiratorni distresni sindrom, srčana aritmija ili nepravilan puls.
Slabo djejstvo lijekova
Kao dio terapije, većina ih je primila antibiotike, antivirusne lijekove, glukokortikoide, a neki su intravenski primili i imunoglobuline (poznate i kao antitijela) ili interferon alfa-2b, koji je takođe stimulator imunološkog odgovora, ali čini se da lijekovi nisu imali mnogo efekta.
Možda je naše najznačajnije otkriće to da, iako su se respiratorni simptomi uglavnom javili tek oko sedam dana nakon početka bolesti, kad su se jednom pojavili, došlo je do naglog pogoršanja stanja, na šta ukazuje i kratak vremenski period od dana hospitalizacije do dana smrti (u prosjeku 6,35 dana) – objavili su autori studije.
Napominju i da bi abnormalno nizak nivo eozinofila, stanje koje se naziva eozinofilopenija, mogla biti povezana s povećanim rizikom za smrtonosan ishod kod osoba koje obole od kovida-19.
I uloga genetike
Naglašavaju i da su analizirali podatke pacijenata iz Vuhana u ranoj fazi pandemije, no nakon toga se bolest proširila cijelim svijetom pa bi analiza preminulih u drugim područjima mogla doneti iste ili možda različite podatke. U odgovoru na infekciju određenu ulogu može imati genetika, ali treba imati na umu i da se tok pandemije može promijeniti kako virus mutira, prenosi sajt “Gloria“.
