Astronomi nijesu baš sigurni šta da misle o tom novom saznanju – daleku formaciju poznatu kao „ceers-2112” nedavno je identifikovao međunarodni tim istraživača koristeći analizu slika snimljenih svemirskim teleskopom „Džejms Veb“.
Dok početna analiza slika nije uspjela da otkrije mnogo više od oblika zamagljene mrlje, dalje istraživanje korišćenjem opsega talasnih dužina koje je omogućio Habl, pokazalo je da je ovaj drevni sistem složena spiralna struktura sa pregradama, baš poput Mliječnog puta – samo nešto manji.
Galaksije postoje u svim oblicima, veličinama i emituju svjetlost različitog intenziteta, koja zapravo odaje njihovu istoriju evolucije. Neke su velike, nejasnih obrisa, neke manje i nepravilnog oblika, neke ogromne i „opružene“.
Zatim postoje one poput naše, sa zvijezdama i gasom koncentrisanim u linijama koje zrače, i koje se krive poput traka…
Iako različiti faktori utiču na oblik galaksije, dugo se vjerovalo da je za složene oblike galaksija potrebno vrijeme. Kao opšte pravilo, smatra se da spiralne galaksije poput Mliječnog puta nijesu postojale do prije nekih osam milijardi godina.
Ipak, naučnici, uz analizu pristiglih informacija o „ceers-2112” sugerišu da je ova formacija izgledala prilično razvijeno samo dvije milijarde godina nakon Velikog praska.
Iako se još ne znaju svi detalji forme galaksije koja je nova tema istraživanja, otkrivanje zadebljane „šipke“ koja se proteže kroz njen centar je dovoljno da ubijedi astronome da je „ceers-2112” izuzetno dobro razvijen za svoje godine.
„Skoro sve spiralne galaksije imaju takav centar“, kaže Aleksander de la Vega, astronom sa Univerziteta Kalifornije u Riversajdu.
Trakaste forme dalje sugerišu da su galaksije sazrele i postale uređene mnogo brže nego što smo ranije mislili, što znači da je nekim aspektima naših teorija o formiranju i evoluciji galaksija potrebna revizija, piše portal Science Alert.
Galaksije su manje-više ogromne koncentracije prašine i gasa koje se spajaju pod dejstvom gravitacije.
Tamo gdje se na bilo kom mjestu skupi dovoljno materijala, nuklearna fuzija može da rezultuje iskrama koje su zapravo – zvijezde, i njihove manje svjetlucave potomke, planete.
U međuvremenu, zbir inercije sadržan u uskovitlanoj prašini i zumirajućem suncu, može dovesti do okretanja galaksije.
Mješavina sila privlačenja gravitacije i inercije padajućih masa – može na kraju da u smislu promjene oblika spljošti galaktičku mrlju u oblik diska.
Pošto su neke zvijezde povučene u manje kružne putanje od drugih, aberacije u orbitama mogu polako da se uvećavaju, utičući na druga zvjezdana putovanja da se ugrade u različite obrasce koje vidimo kao trake.
Zauzvrat, strukture poput šipki mogu uticati na širenje objekata u galaksiji, proizvodeći ogromne talase koji se pojavljuju kao spirale dok se galaksija okreće.
Kraće vrijeme za formiranje veličanstvenog vrtloga
Kao što je zamišljeno, oblikovanje galaksije bi trebalo da zahtijeva trajne sile koje djeluju tokom dugih perioda. Ipak, otkriće oblika i mehanizama koji vladaju u „ceers-2112” moglo bi značiti ponovno razmatranje o tome šta je potrebno da se maglovita mrlja pretvori u veličanstveni vrtlog.
Novo otkriće se pridružuje nizu nedavnih neočekivanih otkrića u vezi sa uslovima razvoja ranog univerzuma, galaksija koje sijaju previše jarko, ili preuranjenih crnih rupa koje rastu prebrzo.
Kako „Džejms Veb“ nastavlja da isporučuje zapanjujuće slike kosmosa u njegovom povoju, bez sumnje ćemo naučiti ne samo kako su galaksije poput „ceers-2112” nastale, već i kako je naša sopstvena galaksija nekada izgledala.
Istraživanje je objavljeno je u časopisu Nature., a prenosi RTS.
