Od tada pa do danas, Grbavica živi svoj novi život, a s njom i njenim stanovnicima i naš stadion. Iako gotovo potpuno uništen, na stadionu punom vidnih ožiljaka je već 2. maja 1996. godine odigrana prva zvanična utakmica. Bio je to, prikladno simbolično, gradski derbi u kojem su Željezničar i Sarajevo odigrali neriješeno (1:1).
Za Željezničar su u ovoj utakmici igrali: Gušo, Biščević, Adžem, Fatić, Memić, Kurt, Jahić, Muharemović, Kunić, Žerić i Pehlivanović.
Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu, Stadion Grbavica ili popularno zvana Dolina ćupova je postala prva borbena linija, a zapadna tribina, prenesena sa stadiona 6. april sa Marijin Dvora prilikom same izgradnje stadiona, zapaljena je, dok je dio stadiona miniran. Sa tribinom zajedno je izgorilo i nestalo 316 pehara, od čega su 42 pripadala fudbalerima, a razliku u broju osvojili su ostali klubovi iz Sportskog društva Željezničar, koje je tada brojalo 14 klubova. Ipak, neki pehari koji su bili u prostorijama kluba na Marijin Dvoru su sačuvani i danas krase vitrine Plavog salona.
Rušen je i paljen s ciljem da se uništi sve ono što je s ljubavlju građeno još od 1921. godine. Gledali smo ‘ljepoticu’ sa borbenih linija i maštali o prvom narednom derbiju, o semaforu, stolicama, reflektorima i prvoj noćnoj utakmici u Dolini ćupova i znali smo da ćemo jednog dana doći na svoje, na naše, piše na stranici FK Željezničar.
Stadion Grbavica jedini je stadion u historiji i prostoru UEFA-e srušen u ratnim dejstvima.
Drugi maj 1992. godine smatra se jednim od najvažnijih dana u odbrani nezavisnog Sarajeva i Bosne i Hercegovine.
