Piše: Dragan Bursać
Ako slušamo srpske zvaničnike, onda Republika Srpska nije nastala samo na genocidu nego i na (zlo)djelima međunarodnih terorista, koji su potpuno nekažnjeno ubijali civile po Bosni i Hercegovini. O njihovom djelovanju svijet se zabavio tek kada su izašli na “veliku scenu”, poput Igora Girkina, koji je u okviru proruskih separatističkih snaga dopremio sisteme za obaranje malezijskog civilnog aviona, prenosi AJB.
Kakve veze ima sadašnja predsjednica bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska Željka Cvijanović sa obaranjem aviona Malezija erlajnsa na letu MH17, koji su proruski separatisti srušili iznad istočne Ukrajine 2014, kada je poginulo svih 298 putnika i članova posade?
Ima utoliko što je samo nekoliko dana prije potvrde da je jedan od ruskih terorista koji je indirektni krivac za obaranje tog aviona bio i aktivni pripadnik Vojske Republike Srpske Cvijanović izjavila da je svaka teroristička akcija u svijetu povezana sa Bosnom i Hercegovinom. Inače, Cvijanović je poznata široj javnosti kao najposlušniji šraf u Dodikovoj represivnoj mašineriji koji često igovara semantičke vratolomije strane logici.
Pa ipak, ovog puta je bila potpuno u pravu!
Čini se da je zaista ogroman broj terorista u svijetu ovako ili onako povezan sa Bosnom i Hercegovinom.
Evo vam najnoviji primjer:
Igor Girkin, ruski terorista, zahvaljujući kome je 17. jula 2014. u blizini Donjecka oboren putnički avion Boing 777 kompanije Malezija erlajns, a koji je letio od Amsterdama za Kuala Lumpur, ujedno je bio i pripadnik kozačkih formacija koje su ratovale u sastavu Vojske Republike Srpske.
Girkin u Višegradu i otmice, ubistva, klanja, silovanja…
O počecima Girkinovog “stvaralačkog rada” podrobnije navodi za Klix.ba penzionisani major Armije Republike Bosne i Hercegovine Aziz Tafro, autor knjige Ruski i grčki plaćenici u ratu u Bosni i Hercegovini. Naime, Tafro je u pisanju knjige koristio dokumente koje je dobio iz Moskve od raznih političkih stranaka i Ministarstva pravde Ruske Federacije te dokumentaciju Haškog tribunala:
“Igor Girkin Strelkov, poznati međunarodni terorist, u oktobru, odnosno novembru 1992. došao je sa Kozacima u Višegrad, gdje je ratovao kao pripadnik Prvog kozačkog polueskadrona. U to vrijeme u Višegradu su postojale dvije jedinice: Drugi ruski dobrovoljački odred i Prvi kozački polueskadron. Nakon gubitaka i atentata Kozaka na njihovog komandanta Aleksandra Zagrabova, te jedinice se spajaju i Drugi objedinjeni ruski dobrovoljački odred. Dobili su prekomandu i ratovali na području Prače. Nakon pogibije njihovog komandanta oni ratuju na području Sarajeva”, izjavio je Tafro.
Dakle, ovaj dijabolični čovjek je 1992. bio na području Višegrada u Bosni i Hercegovini, preciznije, u Republici Srpskoj, kada su u tom gradu počinjeni najgnusniji zločini nad bošnjačkim stanovništvom: od spaljivanja živih ljudi, klanja i bacanja sa mosta u Drinu, masovnih i planskih silovanja do protjerivanja nesrpskog stanovništva. Samo u tom periodu u Višegradu je ubijeno 3.000 ljudi, a Girkinovi Kozaci bili su hiperaktivni. Postoji osnovana sumnja da su zajedno sa lokalnim četnicima izveli otmicu iz voza i ubistvo Bošnjaka u Štrpcima.
Dalje, sam Girkin, znan kao Igor Strelkov, prema navodima koje je objavio u svom dnevniku Bosanski dnevnik, a koji je objavljen u listu Zavtra, borio se od 1. oktobra 1992. do 26. marta 1993. na teritoriji Bosne i Hercegovine. Bio je pripadnik Drugog dobrovoljačkog odreda, koji je predvodio Mihail Trofimov. Oni su se borili uz Drugu podrinjsku i Drugu majevičku brigadu Vojske RS-a, a, učestvovali su još u borbama oko Goražda, Žepe i Sarajeva.
Igro Girkin-Strelov, kako vidimo, brusio je svoj teroristički (vojni i operativni) talenat učestvujući u ubistvima nesrba u istočnoj Bosni potpuno nekažnjeno. A “kruna” karijere bilo mu je logističko prebacivanje protivavionskog sistema Buk, kojim je ubijeno gotovo 300 ljudi. Podsjećanja radi, i o tome postoji pisani trag, koji je ostavio sam Girkin. Nakon obaranja malezijskog aviona napisao je na svom profilu na društvenoj mreži VK: “Avion je samo ‘skinut’ u Donjeckoj oblasti, sada leži negdje iza rudnika ‘Napredak’. Upozorili smo vas – ne letite našim nebom!”
Tako je bilo 1992. i 1993. A kako je danas?
Međunarodni istražioci rekli su da su Girkin, zaposlenik ruske vojne obavještajne službe GRZ, Sergej Dubinski, te bivši vojnik specijalnih snaga GRU-a Oleg Pulatov “formirali lanac koji povezuje tzv. Donjecku Republiku sa Ruskom Federacijom”. Uz pomoć te veze separatisti su nabavljali teško naoružanje iz Rusije, uključujući i lanser Buk, kojim je srušen avion na letu MH17. Optuženi, dakle, nisu “pritisnuli dugme”, ali su bili odgovorni za dopremanje protivavionskog sistema u istočnu Ukrajinu. Prema tome, mogli su, tvrde istražioci, da budu direktno krivično odgovorni i samim tim optuženi za ubistvo 298 osoba. Vidljivo je da je Girkin sada međunarodno opasan i “priznat” terorista, koga krije i pokriva samo vojna sila Ruske Federacije i odmetnute separatističke oblasti na istoku Ukrajine. Sasvim je sigurno da neće, kao takav, biti izručen bilo kakvim međunarodnim sudovima.
Teroristima spomenik
Dakle, osvjedočeni terorista skrivaće se u Rusiji, ali šta je uradila Bosna i Hercegovina u vezi sa sankcionisanjem i kažnjavanjem ljudi optuženih za terorizam ili onih koji su pomagali teroristima?
Podigla im je spomenik!
Da, dobro ste pročitali. Na Bikavcu u Višegradu 2011. podignut je spomenik ruskim dobrovoljcima koji su stradali učestvujući u agresiji na našu zemlju. Na spomeniku su upisana imena 37 ruskih dobrovoljaca koji su, kako je navedeno, poginuli na ratištima širom Bosne. Iza svega stoji aktuelna vlast u Republici Srpskoj, istoj onoj čija je predsjednica Željka Cvijanović, koja dovodi u vezu Bosnu i Hercegovinu sa svim terorističkim atacima u svijetu. To je spomenik Girkinovim kamaradima!
Pa bi bilo dobro po ustavnopravni poredak Bosne i Hercegovine ispitati predsjednicu entiteta RS kako to da je tadašnji ministar rada i boračko-invalidske zaštite RS-a Petar Đokić zajedno sa Aleksejem Aleksandrovim, sinom dobrovoljca iz Rusije, i Bobanom Inđićem, koji se fotografirao sa Girkinom, otkrio takav jedan sramotan spomenik?
A još više bi trebalo pitati predsjednicu Cvijanović da li podržava međunarodni terorizam, jer je tadašnji ministar Đokić potvrdio da je “na ratištima prilikom stvaranja Republike Srpske učestvovalo oko 700 ruskih dobrovoljaca” i da “smo zauvijek zahvalni velikom činu njihovog požrtvovanja”.
Jer, ako slušamo srpske zvaničnike, onda RS nije nastala samo na genocidu nego i na (zlo)djelima međunarodnih terorista, koji su potpuno nekažnjeno arčili i bančili po Bosni i Hercegovini. O njihovom djelovanju svijet se zabavio tek kada su izašli na “veliku scenu”, poput Igora Girkina-Strelkova, i u okviru proruskih separatističkih snaga oborili civilni malezijski avion, čijim se obaranjem još i javno hvale.
Girkin se, osim toga, nebrojeno puta javno hvalio i u svojim memoarima zapisivao kako je došao u Bosnu i Hercegovinu da se bori protiv “muslimanskih divljaka”, a na strani “svojih pravoslavaca”.
Pa se sa teorijskog stanovišta može da kaže da je terorizam u RS-u zapravo glorifikovani pravoslavni zilotizam. Osim Rusa, i Grci su imali svoje “pse rata”, a koji su itekako okrvavili ruke po Bosni i Hercegovini. Kako god, u današnjoj deskripciji entiteta Republika Srpska to su “heroji” bez kojih nje ne bi bilo i kojima se podižu spomenici. Taj zilotski, pravoslavni terorizam, debelo u sjenci islamskog, ostao je nelocirana i neliječena opasnost, rak koji potiho, a sad manje tiho izjeda tkivo Bosne i Hercegovine.
Breivik na Karadžićevim stazama kontrarevolucije
O tome svjedoči ne samo Girkin, o tome svjedoči i Anders Brejvik, najpoznatiji masovni ubica našeg doba, koji u svom manifestu eksplicitno veli ovo: “Radovana Karadžića ću pamtiti kao počasnog krstaša i evropskog ratnog heroja. On nije nikakav masovni ubica i rasista nego čovjek koji je svoju kuću htio da oslobodi od islama!”
Njegov ideološki brat po krvavim rukama Brenton Tarant pronašao je baš u velikosrpskoj ideologiji, mitomaniji i poetici puni smisao svog terorističkog čina na Novom Zelandu.
Da podsjetimo: “Iz Krajine krenuli su vuci, čuvajte se, ustaše i Turci! Karadžiću, vodi Srbe svoje, nek’ se vidi: nikog se ne boje” – stihovi su pjesme koju je Tarant slušao na putu do džamije u kojoj je počeo svojoj krvavi pohod.
Nakon samo nekoliko grubih krokija terorističkog zla, a koje je potvrđeno i međunarodnim optužnicama ovih dana, može da se kaže da je predsjednica entiteta Republika Srpska potpuno u pravu kada kaže da gotovo svako terorističko djelo u svijetu može da se dovede u vezu sa Bosnom i Hercegovinom.
Samo, onda mora barem da sankcioniše potencijalne teroriste koji dođu na teritoriju Bosne i Hercegovine, a ne da im podiže spomenike.
Pa je baš Bosna i Hercegovina jedna od rijetkih zemalja na svijetu koja na svom tlu ima spomenik terorističkoj grupi. I to spomenik koji su aminovale institucije jednog dijela zemlje, a koji ne samo da veliča zločine i genocid nego i međunarodni terorizam.
