Srđan Aleksić je od batina spasio svog prijatelja Alena Glavovića, Bošnjaka iz Trebinja kojeg su divljački napala četvorica rezervista Vojske RS-a. Vojnici su umjesto Alena pretukli Srđana koji je pao u komu i 27. januara preminuo.
Jedan od napadača na Srđana je poginuo tokom rata, dok su ostali osuđeni na 28 mjeseci zatvora. Alen Glavović danas živi u Švedskoj, oženjen je i ima dvoje dece. Svake godine posećuje Trebinje, Srđanov grob i njegovog oca.
“Srđan je dao život spašavajući mene i dužan sam do kraja života da dolazim na njegov grob i kao čovjek i kao familija, a nadam se da će to nastaviti i moja djeca. Ja sam mu zahvalan, ali i tužan jer je on morao dati život za mene, morao je umrijeti da bih ja živio”, kaže Alen Glavović.
Srđan Aleksić je bio bosanskohercegovački Srbin, rođen u Trebinju. Otac Rade je bio košarkaški trener. Vaspitavao ga je, u skladu sa porodičnom tracijom, da “u svakom čovjeku vidi samo čovjeka, da ga razlikuje samo po poštenju, po dobroti, po znanju.” Majka mu je rano umrla, a brat poginuo u udesu motornim zmajem, iznad Petrovog polja, u blizini Trebinja.
Srđan se amaterski bavio glumom za šta je dobio i više nagrada, a nastavio je glumiti i u toku rata u Bosni i Hercegovini, u predstavi “San ratne noći”. Također je bio pionirska plivačka nada tadašnje Jugoslavije. Bio je juniorski rekorder u plivanju.
U ratu je bio pripadnik Vojske RS-a koju je napustio tako da je vratio oružje pred zgradom opštine u Trebinju, zgrožen onim što je vidio. U to vrijeme, početkom 1993. godine, vršen je progon Muslimana iz Trebinja, piše “Hayat“.
Ukupno je oko četiri i pol hiljade Bošnjaka napustilo Trebinje. Papire o dobrovoljnom iseljenju potpisao im je Božidar Vučurević, koji je rekao: “Ponosan sam što su otišli na civilizacijski način.”
Srđanu Aleksiću je posthumno dodeljena Povelja Helsinškog komiteta za ljudska prava u Bosni i Hercegovini. Ulica Velikih drveta u Sarajevu je petnaest godina nakon Srđanove smrti nazvana po njegovom imenu. U obrazloženju je navedeno:
“Bez ljudi kao što je Srđan Aleksić i njihovih herojskih djela, čovjek bi izgubio nadu u ljudskost a bez nje naš život ne bi imao smisla.”
Srđan Aleksić je imao 26 godina kada je ubijen. Srđanov otac je u čitulji napisao: “Umro je vršeći svoju ljudsku dužnost”.
