Prema broju ubijenih, Jasenovac je treći na svjetskoj listi logora, a po brutalnostima koje su počinjene u njemu, prvi, smatraju istoričari.
Sa 64.800 kvadratnih metara i 105 masovnih grobnica Donja Gradina podsjeća i čuva od zaborava.
Košute, Bare, Brijestovi, Jasen, Hrastovi, Topole, Tišina…imena su grobnih polja koja se nalaze u Donjoj Gradini na 116 hektara najvećeg stratišta i gubilišta logora Jasenovac iz Drugog sjvetskog rata, gdje su brutalno ubijani oni koji su bili Srbi, Jevreji ili Romi.
Godišnje spomen područje posjeti od 10 do 15 hiljada školaraca i stranih turista, koji tek tada spoznaju razliku između logora Jasenovac i Donje Gradine. Izgradnjom memorijalnog centra biće dostupniji sadržaji, prezentacije, dokumenti, fotografije, predmeti koji svjedoče o stradanju za vrijeme NDH.
Jeziva svjedočenja
Pored zapisa, dokumenata, predmeta, najviše svjedočanstava se u Kozarskoj Dubici prenosi usmenim putem, sa koljena na koljeno.
“Evo ja sam dijete koje potiče iz takve stradalačke porodice znači moji su djedovi ubijeni tamo i po ocu i po majci. Moja majka je rođena u ropstvu, moj otac je rođen takođe u logoru. Kad su se vratili, vratili su se na zgarišta, to je tragedija koju ne pričam samo ja lično, nema kuće ovdje u Kozarskoj Dubici koja nije dala barem jednu, dvije žrtve“, ukazuje Reljić.
“Moj pokojna baka je uvijek pričala o tome kako je ona bila, kako je bio djed, tu su i stradali, i majka je bila, ali je bila dijete i na kraju ostala je živa“, priča jedna od mještanki Kozarske Dubice.
Mještanin Dragan Nikolić kaže da je priča njegove familije ta da su i sa očeve i sa majčine strane djedovi ubijeni, jedan direktno u Jasenovcu, a drugi kao član partizanskog pokreta nastradao u bici na Kozari.
“A njegova familija koja je nađena u selu odvedena je u logor Jasenovac i Donju Gradinu gdje se od njih četvoro djece dvoje vratilo i moja baka, odnosno majka od te djece“, dodaje Nikolić. prenosi n1
