Za vrijeme Đinđićevog mandata pokrenut je proces demokratizacije društva i korjenitih ekonomskih i socijalnih reformi.
Đinđićeva vlada se snažno zalagala za saradnju s Haškim tribunalom za ratne zločine i za vrijeme te vlade uhapšeno je i tom sudu izručeno nekoliko optuženika, među kojima i bivši predsjednik Srbije i SRJ Slobodan Milošević.
Đinđić je bio i jedan od osnivača Demokratske stranke (DS), u kojoj je bio predsjednik Izvršnog odbora, a od januara 1994. do ubistva bio je predsjednik DS.
Bio je i prvi nekomunistički gradonačelnik Beograda poslije 1945. godine.
Đinđić je ubijen u dvorištu Vlade Srbije 12. marta 2003. godine, a nekoliko sati nakon atentata proglašeno je vanredno stanje u zemlji koje je trajalo do 22. aprila.
Za ubistvo je suđeno čelnicima raspuštene Jedinice za specijalne operacije (JSO) Miloradu Ulemeku Legiji i Zvezdanu Jovanoviću i pripadnicima zemunskog klana.
U avgustu 2003. godine 44 osobe optužene su za učešće u ubistvu, suđenje je počelo je 22. decembra 2003. godine u u Odjeljenju za borbu protiv organizovanog kriminala Okružnog suda u Beogradu, a 23. maja 2007. godine proglašeni su krivim i osuđeni na ukupno 378 godina zatvora.
Politička pozadina ubistva Đinđića nije istražena. prneosi “Byka“.
