Osnivači Minhenske konferencije, Nijemac Evald fon Klajst (izdavač) i Edvard Teler (naučnik), 1962. godine su došli na ideju da se jednom godišnje sastaju u društvu gostiju iz više zemalja i diskutuju o problemima odbrane. Tako je godinu dana kasnije održano prvo godišnje „Zasjedanje o odbrani“ koje je po završetku Hladnog rata preimenovano u „Minhenska konferencija o bezbjednosti“. Riječ je o privatnoj manifestaciji, koja je u međuvremenu poprimila velike razmjere i ima veliki odjek u medijima iako nema državni karakter – baš kao ni diskusije koje se tamo vode.
Sastanci se održavaju sa takozvanim „transatlantskim“ predznakom. Pored šefova država i ministara odbrane zapadnih zemalja, tu su i najviši predstavnici organizacija kao što su Američki savjet u Njemačkoj, Njemački Maršalov fond, Evropski savjet za spoljne odnose, Trilateralna komisija, fondacija Otvoreno društvo, Fondacija Bila i Melinde Gejts, Fond braće Rokfeler, Goldman Zaks, Rotšild i sl. Tu su i predstavnici industrije oružja, ali i – novinari.
Novinari koji su učesnici konferencije (ne akreditovani izvještači) pripadaju velikim javnim servisima kao što je ARD ili privatnim medijskim i izdavačkim kućama, poput visokih funkcionera fondacije Bertelsman ili izdavačke kuće Špringer.
Samootuđenje Zapada
Glavna tema ovogodišnje konferencije je „zapadnjaštvo” kao „fenomen“ koji se mijenja tako da se javlja pitanje: „da li svijet postaje manje zapadnjački“? Organizatori konferencije su, naime, primijetili da se „Zapad nalazi u defanzivi“ i da je u zapadnim društvima nestala svijest o tome šta to znači „biti dio Zapada“. Autori ovogodišnjeg programa gaje veliku sklonost prema igrama riječi, pa tako podnaslov Minhenskog izvještaja o bezbjednosti koji služi kao predložak za diskusije glasi (u grubom prevodu riječi Westlesness) „Nezapadnjaštvo“, a svjetska zbivanja su označena vrcavim nazivima poput „Putemkinova država“ (misli se na Rusiju) ili „Evrovizijsko takmičenje“ (Evropa, prije svega trvenja između Francuske i Njemačke), tu je čak i naziv „Dire straits” (ozbiljne teškoće ili zavada) za Bliski Istok, prenosi DW,
Uopšte, kroz čitav izvještaj se provlači stalno definisanje Zapada i pitanja kako on to sad gubi svoje zapadnjaštvo. Tu piše da Zapad nikada nije bio monolitan koncept, već više mješavina različitih tradicija koja se mijenjala tokom vremena, te da je riječ prije svega o sistemu koji se zakleo i počiva na „liberalnoj demokratiji i ljudska pravima, tržišnoj ekonomiji, te međunarodnoj saradnji u međunarodnim institucijama. U gotovo filozofski postavljenim temama se naveliko razmatra „spiritualna razjedinjenost Zapada“ i donose citati najrazličitijih političara. Od Emanuela Makrona do Viktora Orbana, o zapadnoj demokratiji, kako bi se ta razjedinjenost pokazala na primjerima.
Koncerni koji prate svjetske sukobe
Navodi se i deset svjetskih konflikata koje „valja pažljivo pratiti”, i to (ovim redom): „Afganistan, Jemen, Etiopiija, Burkina Faso, Libija, SAD-Iran-Izrael-Persijski zaliv, SAD-Sjeverna Koreja, Kašmir, Venecuela i Ukrajina.
Posebnu ulogu i ove godine imaju predstavnici industrije oružja, među kojima su neki koncerni vodeći sponzori konferencije. Na primjer, Kraus Mafaj Vegman. Ali u sponzore spadaju i koncerni kao što su BMW, Alijanc, Dojče telekom, Erbas, Hipo ferajnsbank, Šel, Majkrosoft, Huavej ili Merk, Dojče bank, MBDA raketni sistemi, i mnogi drugi. Najveći sponzor ove privatne konferencije ipak su njemački poreski obveznici – federacija je 2016. godine za nju izdvojila 500.000 evra. To je jedan od razloga zbog kojih protivnici Konferencije protestuju – riječ je, podsjetimo, o privatnoj manifestaciji.
Bezbednost konferencije
Konferenciju obično prate i protesti protivnika trgovine oružjem i politike NATO. Organizacije kao što je npr. Minhenski mirovni savez koji svake godine poziva na demonstracije protiv Minhenske konferencije, prenosi da njemačka vlada vodi “ratnu politiku” koju prodaje kao „bezbjednost“. U odbrambenopolitičkim smjernicama njemačke vlade od 1992. stoji i da je „očuvanje slobodne svjetske trgovine i neometanog pristupa tržištima i sirovinama u svijetu“ – „vitalan njemački bezbjednosni interes“.
Učesnicima konferencije će kao prevodioci, organizatori, sanitetlije ili na druge načine pomagati i više hiljada policajaca a biće tu i vojnici Bundesvera. Inače za vrijeme održavanja konferencije drastično su pojačane mjere bezbjednosti u Minhenu, posebno oko hotela Bajerišer hof u kome se sve dešava, ali do kraja manifestacije važi i zabrana letenja iznad Minhena u radijusu od pet kilometara – iznad ovog luksuznog objekta.Od aktera i o glavnim razgovorima, onima koji se vode u četiri oka, javnost ne saznaje ništa.
