Iako smo mi svi možda iznenađeni strogim mjerama, koncept socijalnog distanciranja nije nov u životinjskom svijetu, gdje su zarazne bolesti uobičajena pojava. A evo i koje vrste izoluju člana svoje zajednice kada je zaražen:
Pčele
“Nije lako uočiti zaraženog člana grupe”, objašnjava Džozef Kiseker, vodeći naučnik pri The Nature Conservancy za National Geographic. Međutim, pomoću posebnih čula životnje mogu da otkriju određene bolesti – ponekada i prije nego što se pojave vidljivi simptomi, i tada mijenjaju svoje ponašanje kako i same ne bi oboljele. Na primjer, pčele i čimpanze, mogu da budu čak i bezobzirne kada je u pitanju izolovanje bolesnih.
Bakterijske bolesti koje pogađaju kolonije medonosnih pčela, poput američkog gnoja, posebno su razarajuće i iznutra “ubijaju” larve, objašnjava Alison Mekafi, saradnica na odeljenju za entomologiju i biljnu patologiju Državnog univerziteta Sjeverne Karoline.
Zaražene larve ispuštaju određene hemikalije, poput oleinske kiseline i b-okimena, pčelinjeg feromona, koje starije pčele mogu da namirišu, pokazalo je istraživanje naučnice Mekafi. Kada ih identifikuju, pčele te bolesne članove fizički izbacuju iz košnice, kaže ona. Pošto ovo evolucijsko prilagožavanje štiti zdravlje kolonije, pčelari i istraživači već decenijama selektivno uzgajaju pčele koje se ovako ponašaju. Zovu ih “higijenske” pčele.
Čimpanze
Tokom 1966. godine, dok je proučavala čimpanze u Nacionalnom parku Gombe Strim, u Tanzaniji, čuvena Džejn Gudol primijetila je čimpanzu po imenu MekGregor koja se zarazila poliom, koji izaziva veoma zarazan virus. Članovi njegove grupe su ga napali i izbacili iz grupe.
“Puna dva minuta [MekGregor] je sjedio nepomično, zureći u njih”, Gudol primjećuje u svojoj knjizi iz 1971. godine.
Gudol je zabilježila i slučajeve, tokom svog istraživanja, da su izliječeni pojedinci bili primljeni nazad u grupu.
Kao i ljudi, i čimpanze su vizuelna stvorenja, a neka istraživanja sugerišu da početna stigma prema čimpanzama zaraženim poliom može biti vođena strahom i gađenjem od njihovog izgleda. Upravo na osnovu izgleda oni procjenjuju zdravlje druge čimpanze, odnosno izbjegavaju bolest koja izaziva deformaciju.
Punoglavci američke žabe
Nisu sve životinje tako surove prema svojim bolesnim prijateljima iz grupe.
Prije nego što je Kisiker počeo da proučava punoglavce američke žabe, krajem 90-ih, pretpostavljalo se da su kontakti između zdravih i zaraženih životinja slučajni. Naučnici su bili uvjereni da svaki pojedinac iz grupe može da se zarazi.
“Ali ispalo je da su životinje pametnije nego što smo mislili”, kaže Kisiker.
U svojim eksperimentima, Kisiker je otkrio da punoglavci žabe mogu, ne samo da otkriju smrtonosnu infekciju, nego i da se organizuju kako bi izbjegavali one koji su bolesni. Kao i medonosne pčele, punoglavci se oslanjaju na “miris” hemikalija koje zaražena jedinka ispušta, kako bi otkrili zarazu.
Karipski jastozi
I karipski jastozi izbjegavaju zaraženog člana svoje grupe i prije nego što on pokaže simptome.
Obično je potrebno oko osam nedjelja da jastozi zaraženi smrtonosnim virusom Panulirus argus postanu zarazni. Jastozi počnu da izbjegavaju obolele već četiri nedelje nakon infekcije jer već tada mogu da osjete određenu hemijsku supstancu koju ispuštaju bolesne jedinke.
Odabir partnera
Kada je u pitanju parenje, mnoge vrste su izbirljive u pogledu odabira zdravog para.
Na primjer, ženke kućnih miševa mogu da utvrde da li su potencijalni partneri zaraženi bolešću putem dobrog njuha – takoreći, mogu da nanjuše partnera lošeg zdravlja. Ako ženka namiriše parazitsku infekciju u mokraći mužjaka, vjerovatno će se pridružiti drugim, zdravijim prijateljima, tvrde istraživači sa Univerziteta Zapadni Ontario.
Mužjaci gupiji suočeni su sa sličnim nadzorom potencijalnih partnerki. Kombinacija vizuelnih tragova infekcije, poput stegnutih peraja i bledila, i određenih hemijskih supstanci koje se oslobađaju iz zaraženih krljušti, odbijaju mužjake od ženki.
Na kraju, važno je napomenuti da, za razliku od nas, životinje imaju instinkt, ali nemaju svijest o tome da “ako ostanu kod kuće, mogu da uspore brzinu širenja virusa”, objašnjava Kisiker. “Ljudi mogu da shvate da treba da ostanu kod kuće”, to je velika razlika, prenosi “Noob“
