Prema podacima Svjetske zdravstvene organizacije (WHO), slučajevi majmunskih boginja su od 13. do 25. maja otkrivene u 19 zemalja.
Istaknuo je da za razliku od COVID-19 kad je to bila nepoznata bolest, majmunske boginje to nisu.
Uprkos svemu što se zna o ovoj bolesti da je i dalje nužan oprez. Na to upozorava i prim. dr Vesna Hadžiosmanović, specijalistkinja infektologinja u Općoj bolnici u Sarajevu.
Majmunske boginje ili Monkey pox je zoonoza, rijetka virusna zarazna bolest karakteristična za zemlje zapadne i centralne Afrike, primarno bolest majmuna, a potom ljudi. Uzročnik bolesti je virus iz skupine pox virusa, koji je sličan virusu velikih boginja i uzrokuje sličnu, ali blažu kliničku sliku. Bolest je prvi put otkrivena tokom kampanje za eradikaciju variole šezdesetih godina 20. stoljeća. Identifikacija virusa je rezultat pokušaja da se laboratorijski potvrdi sumnja na variolu – priča Prim. Dr. Hadžiosmanović.
Ona smatra da zbog vakcinacije i eradikacije velikih boginja poksvirusi su izgubili važnost kao uzročnici bolesti s osipom. Virus majmunskih boginja pojavljuje se povremeno kod izloženih pojedinaca, a humane infekcije su bile ograničene na neka područja Kenije.
Rezervoar majmunskih boginja nije do kraja poznat, poznato je kako je virus endemski prisutan u majmuna i glodavaca, te se prenosi sa životinja na ljude preko sluznica, dišnog sustava, oštećenja kože ili rana. Smatra se da je kapljični put ključan u prijenosu infekcije s čovjeka na čovjeka, no navedeno nije često te se viđa u otprilike 8-10% slučajeva. Povećana je učestalost prijenosa infekcije s čovjeka na čovjeka. Ističe se i spolni put prijenosa, što upućuje na potencijalnu promjenu u patogenetskom dosegu i virulenciji virusa majmunskih boginja , ali i naglašava potrebu bliskog kontakta za prijenos infekcije – dodaje prim. Dr. Hadžiosmanović sagovornica portala Radiosarajevo.ba
Iskusna intektologinja je otkrila i kako se bolest klinički manifestuje i koji su prvi simptomi.
Nakon inkubacije od 7-14 dana, bolest se klinički manifestuje sa povišenom tjelesnom temperaturom, glavoboljom, bolovima u mišićima, malaksalošću, osjećajem iscrpljenosti. Nakon 1-3 dana opšteg infektivnog sindroma,dolazi do razvoja karakteristične ospe, postupne evolucije promjena iz makule u papule, potom u mjehuriće i gnojne čvoriće. Bolest obično traje 2-4 sedmice. Kožne promjene kod majmunskih boginja uglavnom izbijaju u jednom mahu. Klinička slika je slična kao i kod velikih boginja, osim sto je limfadenopatija (uvečanje limfnih čvorova) vrata i prepona istaknutija u majmunskih boginja. Ponekad se može posumnjati i na vodene kozice. Česti su i asimptomatski oblici – naglašava Prim. Dr. Hadžiosmanović.
Tvrdi da je dijagnozu je potrebno potvrditi mikrobiološkom – molekularnom dijagnostikom. Najčešće se koristi metoda lančane reakcije polimerazom (PCR) pomoću koje se direktno dokazuje genetski materijal virusa iz uzorka mjehurića ili kraste.
Trenutno ne postoji dokazana i sigurna metoda liječenja, te se uglavnom koristi suportivna terapija. Stoga i ovdje možemo ukazati na važnost prevencije, prvenstveno izbjegavanje kontakta sa životinjama koje bi mogle potencijalno prenijeti virus, izbjegavati kontakte sa predmetima koji bi mogli biti kontaminirani virusom, higijena ruku. Zaražene bolesnike treba izolirati, a kod njihove njege treba koristiti osobnu zaštitnu opremu. Obzirom na mogucnost prenosa infekcije spolnim putem, treba naglasiti važnost ljudskog kontakta u prenosu infekcije – kaže prim. dr Vesna Hadžiosmanović, specijalistkinja infektologinja u Općoj bolnici u Sarajevu.
